Eskerrik asko

(http://elreves.wordpress.com/2007/12/18/unicef-elige-sus-mejores-fotos-2007/)

Zer iruditzen zaizue? Annalyn deitzen da eta filipinarra da. Meatzari kolonia batean bizi da Manilatik gertu. Ez al dirudi hegan dagoela?

Unicef-en web-gunera sartu naiz urteko argazkiak ikusteko asmoz. 6 agertzen dira zein baino zein esanguratsuagoak. Nik Annalynena aukeratu dut, asko gustatzen zait argazkiaren kontrastea.

Badirudi urte hau ere badoala eta Unicefek bezala askok eta askok egiten dugu urtearen balantzea. Normalean horoskopoan bezalaxe dirua, osasuna eta maitasuna nola joan zaigun erreparatzen dugu. 3en artean 2007.a hobekien isladatzen duena osasuna izan da nire kasuan.
Ez nire osasuna bakarrik, baita nire ingurukoena ere.

Osasuna behar da Aste Santuan Irlandatik ibiltzeko, osasuna San Juanak aldera bizikleta hartu eta Nafarroa zeharkatuz Tuterara iristeko eta osasuna hainbat eta hainbat bidaia eta proiektu egiteko. Osasunik ez bada, kitto! Ia uztail eta abuztua pasa zituen Aitak ospitalean ingresatuta eta beste hilabete bat pasa dut nik hanka puskatuta ia geldirik.

Ibili, ibili naiz baina inguruko jendeari esker. Hanka igeltsoarekin izan dudan azaro honetan lehengusuarekin Tolosa eta Oiartzunera joan naiz bertsoak entzutera, Oso, Xolomo eta Txomin etxeraino etorri dira bila gaueko musaldia botatzekoe, Aitorrek eta Igorrek ere kalera atera naute horretarako txofer lanak eginez, telefono dei batzuk eta emilio batzuk ere jaso ditut ilusio handiz, eta zer esan gurasoez? Txapela kentzeko modukoa, beraz eskerrak emateko moduan nago.

Erlazio pixkat dagoen harreman guztietan izaten dira arazo eta ezinulertuak, baina horrelakoetan besteek gurekin izan dituzten detaile hauek gogoratzea ere komeni da ez delako gauza handirik behar zoriontsu ibiltzeko, ezta Annalyn?

XXVI. eguna. India.

India. Behin baina gehiagotan ikusi ditugu hango irudiak. Dokumentaletan ere azaltzen dira hango kultura eta bizimodu ezberdinak. Ni liluratu egiten nau. Ikusi goiko irudia: nundik ikusten du makinistak? Iñaki, Lizarrako lagunari, entzun nion esaten:"India, es como dar un pais a los gitanos!"
Iazko Aste Santua zen. Bizikletaz abiatu nintzen Santiago aldera. Zumarragatik Etxarrira egin nuen lehen eguna, Lizarrustitik. Eguardi aldera abiatu nintzen arren arratsalderako bertan nintzen. Oso ibilbide polita iruditu zitzaidan Ataunen gora Lizarrustiren gailurrera iritsi arte. Handik behera Sakanara. Etxarrik kanpina dauka eta bertan egin nuen gaua. Gainera, kasualitatez, munduari bira BIZIKLETAZ ematen ari zen zuizar bat ezagutu nuen. Hiru urte zeramatzan bizikleta gainean eta Patagoniatik zetorren berriro Zuizara itzultzeko. Ez dakit zenbat ordu aritu ginen biok hizketan bere bidaiari buruz! Dakidana da biok berandu samar esnatu ginela je,je Hurrengo batean kontatuko dizuet Andrea-ren istorioa.
Bigarren eguna Etxarritik Lizarrara egin nuen Lizarraga portu luzea igaroz. Oso egun polita egin zuen. Etxarri zalaparta batean utzi nuen asteburu hartan Topagunea ospatuko zelako bertan eta Lizarragako portutik Sakana begiratzea sekulako plazerra izan zen. Lizarragako tunela pasa eta beste istorio batzuk hasi ziren.
Kontua da Lizarran Iñaki eta Arantxa nituela zain. Iñaki nire ikaslea izan zen Maizpiden eta Santiagoko bidea egiteko asmoa komentatu nionean bere etxerako gonbidatu ninduen. Bi egun egin nituen bertan eta herria pixka bat ezagutzeko aukera izan nuen Iñaki eta Arantxari esker. Errioxara ere joan ginen, Arnedilloko "poza"tara eta bueltakoan Edurne ere, Sartagudako beste lagun bat Lizarrara animatu zen. Afari mundiala prestatu genuen eta laster hasi ginen ardoarekin animatzen. Iñaki eta Arantxa oso bidaiazaleak dira. Londresen ezagutu zuten elkar eta bidaietan gertaturikoak kontatzen hasi ziren. Sekulakoak izan ziren Indiari buruz kontaturikoak.
"India erokeria bat da" esaten zigun Iñakik. "Edozer gauza gerta daiteke bertan" Kontatu zigun ezkontza bat ospatzen ari zirela: ezkongaiak, familia, lagunak eta nik ez dakit zenbat jende. Denak ilaran, karroza eta guzti. Bapatean mendian behera azaldu dira dozena erdi behi arrapaladan. Akabo! Agur ezkongaiak, lagunak eta karrozak dena txikituta! Hala ere Iñaki harrituta utzi zuena ezkongaien lasaitasuna izan zen, dena normala balitz bezala. Inork ez zien behi madarikatuei ostikorik eman.
Indiaren beste ezaugarri bat "kasta" kontua da. Iñakik dioenez, Indian ba omen daude kasta desberdinak eta jaio zaren kastaren arabera lan batzuk eta bizimodu bat eramango duzu zure bizitza osoan. Behartsuen kasta, erdikoa, aberatsena..."Eta ba al dakizue zein den goren daudenak?" Guk ideiarik ez. "Tximuak, tximuak dira Indiako jaun eta jabe!" Guk barre egiten genuen, baina ikusi-ikusi...

Monos agresivos roban móviles y asaltan casas al noreste de India

AFP - lunes, 19 de noviembre

GUWAHATI, India (AFP) - Monos fuera de control asaltan a los habitantes de una zona al noreste de India para robarles sus teléfonos móviles e irrumpen en las casas para tomarse bebidas de las neveras. Los monos se han acercado mucho a las ciudades en los últimos años por la reducción de la superficie forestal.

"Los monos están causando estragos en mi jurisdicción, robando teléfonos móviles, dentífricos y bebiéndose el café tras haber abierto las neveras", contaba el diputado Hiren Das el pasado sábado ante el Parlamento del Estado de Assam. Según él, los primates incluso han llegado a "abofetear a mujeres cuando han intentado echarlos de las casas".

"Es un tema de gran preocupación en mi zona, donde actualmente ya se han vuelto agresivos más de 1.000 monos", añadió Goneswar Das, otro diputado que representa al distrito de Raha (al este de Assam). El ministro de Vida Animal de Assam, Rockybul Hussain, anunció la formación de un comité para estudiar el problema.

La semana pasada, alrededor de unas 24 personas resultaron heridas a causa de un saqueo realizado por monos en un barrio de Nueva Delhi. En octubre, el teniente de alcalde de esa ciudad murió tras caerse del balcón de su casa después de haber sido atacado por unos monos.

Los esfuerzos para capturar a los animales se complican por el hecho de que los hindúes consideran a los monos como la encarnación de Hanuman, el dios mono que simboliza la fuerza.

X. eguna, Hyde Park-eko hizlariak

Hanka igeltsoarekin edukitzeak irakurketara eraman nau. Nire egunen errepasoa egiten badut egunaren zati handi bat irakurtzen pasatzen dut, besteak beste Hyde Park-eko hizlaria.

"Liburuaren protagonista Leo da, adin batera heldu den euskaldun erbesteratua. Bere bizitza kontatzeko erabakia hartu du eta horrela, Londreseko Hyde Park-en bere historia hasiko zaie kontatzen igandero, maleta baten gainera igota, inguratzen zaizkion entzule guztiei. Ez da heroi bat izan , baina bizimodu bitxia izan du eta istoiro ugari ditu ezagutzera emateko. Kasualitatez estudiante euskaldun batzuekin egingo du topo parkean."

4. atala irakurri dut eta bertan primeran kontatzen du nola hasi zen Leo maleta baten gainera igo eta bere historia kontatzen. Xelebrekeriak bultzatuta You Tube-tik ibili naiz Hyde Park eta Speaker's corner pixka bat ezagutu nahian. Gauza mordo bat dago!

Nik bi bideo labur aukeratu ditut zuei erakusteko. Lehengoan Speaker's Corner-eko hizlariak ezagutzeko aukera izango duzue eta bigarrenean, 70eko hamarkara jauzi egin eta Hyde Park-en The Rolling Stones zuzenean entzuteko aukera.

watch video

(A film documenting the experience of a sunday at Hyde Park's Speakers' Corner)

70eko Londresera jauzi egin nahi?

watch video

(Rolling Stones play Honky Tonk Woman in front of 500,000 people in Hyde Park)

Besarkada bat guztioi eta laster arte.

Aitor

V. eguna, munduan barna bizikletaz

Aupa lagunok!

Izugarria da Internet. Ikusgai eta eskuragarri ditugu gauzarik harrigarrienak. Gaur, besteak beste Alvaro deituriko Asturiar hau "deskubritu" dut. Zur eta lur utzi nau. Egiten ari dena pentsatzeak bakarrik gure mugak dantzan jartzen ditu. Berarekin uzten zaituztet, ia zuei zer iruditzen zaizuen.

Aitor

Lunes, 1 de octubre de 2007 - 11:31 GMT Envíe esta nota por e-mail Imprima esta nota

"Tengo África en las piernas"

Matías Zibell BBC Mundo, Cairo Álvaro Neil y su sueño: recorrer el mundo en bicicleta. Me encontré con Álvaro Neil en la ribera del Nilo un viernes por la tarde. Los dos habíamos llegado hacía poco de Londres, yo en avión en un vuelo de 5 horas, él en bicicleta en un viaje de casi 3 años. Porque el sueño de este asturiano, que hizo más de 37.000 km. desde Marruecos hasta Sudáfrica y desde Lesotho a Egipto, es recorrer el mundo en bicicleta, y en el medio, hacer lo que mejor sabe, entretener a niños y grandes con sus habilidades de payaso. Su campo de pruebas fue América Latina. Allí supo que podía sobrevivir sobre dos ruedas, escribió su primer libro y planeó su viaje en solitario por todo el mundo. África y América en dos ruedas Pero mejor que cuente él su propia historia, al fin y al cabo se lo ha ganado a pedaleadas.

Hankaz gora (III. eguna)

Aupa lagunok! Ba al dago bi urteren ondoan futbitora jokatzera joan eta hanka eskaiolatuta bukatzea baina okerragorik? Ba bai, etxean egon beharra eta ordenagailuarekin borrokan ibiltzea!

Igeltsoa jarri didatenetik pazientzia dexentekin eraman dut muletekin mugitzearena (nahiz eta behin baina gehiagotan ia muturrez aurrera erortzekotan egon), harnasa hirutan hartuta eraman dut sukaldera joan eta etxekoek niri dena prestatzea, gizonki eutsi diot amorruari komunera joan eta pixa egiteko komeriak nituela ikustean..., baina hau ez. Ezin dut jasan ordenagailua gaizki ibiltzea!!!

Izugarria da denbora gutxian ordenagailuak nire egunerokoan hartu duen lekua. Orain dela urte bat etxean ez genuen Internetik eta herriko Kazeta Gunera joaten nintzen Korreoa edo informazioren bat bilatu nahi nuenean. Iaz, ordea, on-line ikastaro bat egitera animatu nintzen eta horrek etxean Interneta sartzera bultzatu. Haseran Telefonicaren ordukako bonoak hartu nituen baina gutxira tarifa planara jauzi egin genuen. Harrezkero nire entretenimentu handiena da.

Batzuetan izaten ditugu haserrealdiak (baina zein bikotetan ez?) eta berak boikoteatzen nau. Arazoa larria bada konpontzen saiatzen naiz, eta horrela gabiltza azken boladan. Badirudi gaurkoan konpondu dugula gure artekoa, zeren egia esan: nahiz eta elkarrekin denbora gehiegi ez daramagun behar dudala sentitzen dut je,je

Beno lagunok, beste bat arte!

Oharra: komentariorik egin nahi baduzue Gmailen izena eman behar duzue, korreo modukoa da.

Julen Santiago

"Julen Santiago", hori da mobilean agertzen zaidana Juleni deitzen diodanean edo berak deitzen didanean. Iaz ezagutu nuen, Santiagoko bidean.

Bakarrik atera nintzen Santiago aldera. Naparro aldetik bisita batzuk egin eta enamoramentu bat sufritu ondoren bakarrik nindoan Burgosetik aurrera. Herri txiki bateko andre zahar bati hurrengo herrirako km asko falta zirela galdetzen nion bitarten aurpegia ezaguna egin zitzaidan neska eta mutil gazte bat pasa ziren ondotik. Atzetik joan nintzaien neska hura nik uste nuena zen jakiteko, baina keba! Neska Sandra zen eta mutila Julen.

Elkarrekin hurrengo herrira heldu ginenean Julen eta Sandrak geratzea erabaki zuten, nik baina km gehiago baitzeramatzaten gainean. Ni ordea fresko nengoen, baina konpainia gustoko nuenez eurekin geratzea erabaki nuen. Bete-betean asmatu nuela uste det.

Harrezkero ez dut zalantza handiegirik izan Donostian izan naizenean Juleni deitzeko bizikletaz bueltatxo bat egiteko aitzakiarekin. Eta aurten ere aprobetxatu beharra nuen Donostiako egonaldia Ingurugiroan aditua den mutil honekin inguruak bisitatzeko.

Aritxulegi - Lesaka - Hendaia

Egia esan primerako igandea egin digu. Goizeko 10etan geratu gara (aizue, igandea igandea da!) Atxur, Julen eta hirurok. Donostiako Easo plazan Topoa hartu dugu Oiartzunera eta handik bizikleta gaineran jarri eta Aritxulegira. 6 bat Km-ko igoera da ranpla xuabeekin eta sekulako paisajeekin. Egia esan primerako bidai proposamena izan da: Oiartzunetik Aiako Harrien ondotin Lesakara jaitsi, Lesakatik Berara eta handik Ibardinetik Hendaiara. Etxera gosearikin iristeko moduko buelta!

Nire bi lagunek Aritxulegi eta Aginan itxoin didate eta Ibardinen, berriz, hirugarren iristen utzi! je,je Beraiek Corsikara joateko prestatzen ari ziren: 10 bat egun Mediterraneoko irla hartatik bizikletaz. Erakargarria, ezta?

Julen, Atxur espero det bidaia ondo joatea eta bueltakotan ere elkarren berri izatea beste bueltatxo bat emateko eta hango abenturak entzuteko.

Mahai ingurua

Aupa! Sartu zarete blogean! Beno, ondo dago. Ni gustiloa hartzen hasi naiz honi, eta gainera uste baino errazagoa da. Badakit ze eskatuko dizuedan Mahai Inguruan esan zirenak kontatzearen truke, ZUEN KOMENTARIOA. Horretarako COMENTARIOS agertzen den lekuan klikatu eta zuen iritzia sartu, fale?

Mahai inguruak ordu eta erdi inguru iraun zuen. Jendeak galderak planteatu zizkieten eta hirurek, Daniel, Suresh eta Vance galderok erantzuten, iruzkintzen zituzten. Oso kuriosoa zen Vancek bere itzaldietako ildoa jarraituz galdera guztien erantzuna interneteko web orrien bidez eskaintzen zuen, erantzun guztiak sarea daudela erakutsi nahian.

Galderak bi bidetatik joan zirela esango nuke. Alde batetik irakasleoi klasea emateko orduan azterketak gure metodologia nola baldintzaten duen eta bestetik hizkuntz txiki eta botere gutxikoek dituzten arazoak.

Lehen galdera klasean diskurtsoen generoak ze leku behar duen azterketa helburu den klaseetan izan zen. Danielek onartzen zuen azterketen eragina, beraz helburu hori ardatz hartuta beste diskurtso batzuk ikasleekin NEGOZIATZEA proposatzen zuen.

Galdera horrek beste honetara eraman gintuen: diskurtsoen generoari buruz ari garen bitartean azterketak eredu klasikoagoakoak dira, zer egin daiteke? Danik esan zuen arrazoi asko medio azterketak direla hizkuntza baten ikasketa prozusuan dagoen atal kontserbadoreena, baina, hala ere, bere ustez hori ere aldatzen ari dela, Europako Markoak ere komunikatiboagora bideratzen ari baita. Beraz, egia da arazo bat dela baina baikorra da aldaketari begira.

Honekin lotuta, Sureshek bere ikasleei azterketa klasiko hauek diskurtso genero bat gehiago bezala aurkezten die, besteei balioa emanez.

Galdea bat Venezuelako tribu batzuen hizkuntzen irakaskuntza nola egin izan zen, hizkuntza hauek inoiz idatzi gabeak badira. Beste hiru galdera ingeleseko irakasleek egin zituzten eurek nerabeekin ikusten dituzten arazoi buruz.

Bukatzeko galdetu ziguten ea EHa irekita dagoen beste komunitateak onartzeko. Berriro azpimarratu zuten hizkuntzak gehitu egin behar direla, eta hizkuntza bat ezinbestekoa dela komunitate batean sartzeko. Nola erakarri jendea hizkuntza horrerata? Danielen ustez Identitatearekin lotuz.

Gauza gehiago ere esan ziren, baina nahikoa izango da, ezta? Hala ba, orain zuen txanda komentarioekin!

Aitor

Erribera

Nondik atera den BLOGaren kontu hau? Ba, Donostian egiten ari garen ikastaro batetatik. Irakasleak Vance Stevens da, Australiarra eta teknologiak erabiliz teknologien erabilera azaldu nahi digu. Atzo Bloga ireki genuen eta gaur etiketa bat idazteko eskatu digu: the word is flat, ni ere sinesten hasia naiz mundua uste baino lau eta txikiagoa dela!

Intentzio polita zen hasieran eta abentura polita izan da. Eskerrak eman beharrean naiz Lizarrako Iñaki, Arantxa eta euren familiari horrelako igande arratsalde bat eskeintzeagatik. Caparrosoko Elvirari, nik eskatu gabe bere etxeko ateak ireki eta bere familia eta bizimodua erakusteagatik, baita Luisi ere, Bardeetako informazioa uzteagatik eta Tuterako Beari, Erriberan euskaraz ikasi eta bizi nahi izatea zenbat kostatzen den erakusteagatik. Guztioi muxu handi-handi bat eta eskerrak bidai hau aberasteagatik.
Zorretan geratzen naiz guztiekin!

Aitor

Euskal Herrian Behera

San Juan inguruko egunak aprobetxatuz Zumarragatik Tuterara abiatu ginen bizikletaz