Behobia Donostia 08

Mikel Astarlozak, itzuli handietan karrera barrutik nola doan kontatzen digu azken urteetan Berrian. Itzuliko azken egunean, gainera, 3 zortziko handi eskeintzeko ohitura du pasaiar txirrindulariak.
Guk pasa den asteburuan Behobia Donostia egin genuen, eta badakigun arren ez dagoela Mikelen neurrira jartzerik guretzako izugarria izan zen. Meritu gehiago al du ordubetean egin duenak 2 ordutan egin duenak baino? Bigarrenak ahalko balu ordu bakarrena egingo luke ez lituzke 2 korrika pasako!
Bromak aparte, hemen, animatu ninduzuen guztioi eskaini nahi nizkizuen 3 bertso. Nik zuok animatu nahi zaituztet probatzera.

Maiatz aldeko arrats batean,
hitz aspertuez batera,
Harbeltzek irriz proposau zidan
Behobiaren aukera:
"guk hortarako, lagun, ez dugu,
ez ganora ez tankera...!"
Ta bapatean, korrikan ginan
Behobiatik Irunera.

Etxafleroaz jendea korri,
ezin aparta gainera,
zurrunbileak eraman gintun
gure indarren ertzera,
Ventas aldean belaun ondoa
jarri zitzaidan minbera...
baina guztion animoekin
jarraitu gendun aurrera.

Azkenik martxa hartu gendun ta
Miracruz aldean nekez,
gure helburua Boulevarda zan,
gehio ez gendun nahi, berez...
meta azpitik pasatu ginan
irrifar ta malko batez,
sufrimendua lasten joan zen
harrotasuna, berriz, ez.

Doinua: 8ko nagusi bat

Azkoititik Zumarragara udazken koloretan

Aurreko egunetan euria egin duela eta lokatzetan ibliltzeko gogorik ez?

Hurrengo egunean Behobia - Donostia lasterketan parte hartu behar duzula eta gehiegi ez duzula fortzatu nahi?

Errekaz, basoz eta udazkenaz gozatu nahi duzula? Bada, hauxe da zuk bilatzen duzuna: Azkoititik Zumarragara Urolako trenaren bide zaharretik.

Azkoititik Zumarragara doan bidea trenbide zahar baten istoriez jantzi dago. Utzi zaitez eramaten errekaren sigi-sagen gora tunel eta basoetan zehar. Ez zara damutuko!

Ibilbidea orain eginez gero, gainera, udazkenaren kolore guztiak zuretzat opari!

Aprobetxatu eta ez ezazu utzi aukera hau aferrik galtzen: Azkoititik Zumarragarako bidegorriaren koloreak, errekaren hotsak eta basoaren usaina doan!

Azkoititik Zumarragara, ez zara damutuko!!

Oharra: konpainia ona bilatzea zure kontu joan beharko du

Perretxikutan ibili

Urriaren erdialdea, Gipuzkoa eta Nafarroa arteko parajeetan. Goiz eguzkitsua, tenperatura epela goizetik. Zuhaitzak hosto horiak eranzten basoa mila koloreko alfonbraz jantziz.

Ez dago perretxikutara joatea bezalakorik naturan murgiltzeko. Errekatxoak gurtzatu, perretxiku txarrak aztertu jakintsuarena eginez... primerako plana, nire kasuan, urtean pare batean egiteko.

Aurten, ordea, krisia mikologiara ere heldu da antza, eta onttoek ez dute atera nahi. Beraz, saskikada pardillarekin itzuli ginen etxera. Afaritxo bat ere antolatu genuen lagun artean. Badaezpada probatu ez zituen "lagunik" ere izan zen.

Egun polita antolatu genuen "pardillen" kontura!

Aitor

Zarrakastelutik Bardenen bihotzera

Ibili zarete inoiz Bardenetan bizikletaz?Ikaragarri lurralde gogorra da.

Begiratzen duzun lekura begiratzen duzula guztiak berdina dirudi. Harriak, harea, lurra, hautsa.

Kilometroak luzeegiak egiten dira. Aurrera zoan amaigabeko bideetan eta azkenean, bukaera datorrela uste duzunean... dena hasten da berriro eta badirudi ez duzula ezer aurreratu. Lehengo lekuan zaude.

Kontuz ibili beharreko lekua da. Zakarra. Lakarra. Cañada Realetik Bardenak iparretik hegora gurutzatzen zituzten artzaiak ez dituzu jolasean imagintzen lurralde izugarri horretan...

Baina badakizue zer? Konpainia ona izanez gero edozein lekutara joan zaitezkela eta nik primerako bi lagun izan ditut. Bi Karateka: Carlos "El Nuevo" eta Angel "Angelillo". Hauekin infernuko zulora ere joan daiteke bat barre egiteari utzi gabe.

Eskerrak eman nahi dizkiet biei hain asteburu ederra pasatzeagatik. Baita Angelen familiari, Edurne barne, haien ederki hartzeagatik euren artean. Zorretan geratzen naiz.

Aitor

Zumarraga - Donostia (ejem, Villabona)

Ideia bikaina zen, baina ez zen pentsatu bezala irten.

Pasa den larunbat honetan, abuztuak 2, Zumarragatik Donostiara joateko asmoa genuen bizikletaz.

Helburu horrekin lau lagun elkartu ginen: Atxun, Pablo Irizar, Bittor Urbegain (gida lanak egin zituena) eta ni. Goizeko 6:00etan jarri genuen ordua, helburua Donostiako klasika baino lehen Boulevardera iristea.

Giro zoragarriarekin abiatu ginen Antikoko ermitan gora. Aurretik sekulako ibilbidea genuen: Atxurtzatik Kizkitzara. Handik Mandubiara eta Mandubiatik Murumendira. Beasain atzean utzi eta Bidania aldera, Santa Ageda auzora hain zuzen ere. Han bide eta pista batetik Zelantun mendira, Ernioren magalean. Behin han ginala Iturriotzera jaitsi behar genuen ondoren Aiara iristeko, handik Oriora eta Mendizorrotz igo ondoren Igeldotik behera jaitsi behar ginen Gipuzkoako hiriburura. Plana ezin hobea zen eta eguraldia Bittorrek esaten zuen bezala: " enkargatuta bezelakoxea!"

Egunsentia Kizkitza biden

Baina dana ez da nahi bezala irteten. Primeran zihoan bidaia: adarjotzeak, izerdia, aldapa, erorikoren bat, despisteak... hala ere aurrikusi gabeko arazo batekin egin genuen topo: halabeharra.

Kamara zergatik atera zen aurreko kubiertatik, badu arrazoi logiko bat: jarri berri nizkion kubiertak zaharrak ziren. Hala ere zergatik hasi zen Santa Agedatik Zelatunera bidean eta ez lehenago misterio bat da.

Ezin nien pedalei eman kamarak gurpila deformatu eta frenuan ikutzen zuelako. Horretaz gain kamara agerian geratzen zelarik leherketa baten arriskua nuen, beraz munduko pazientzia guztiarekin hustu nuen aurreko gurpila, kubiera llantaren barruan sartu eta berriro puztu. Bospasei aldiz egin nuen ekintza hau etsi nuen arte: ezin nuen kamara atera gabe mantendu.

Zelatungo aldaparen hasieran nengoen, baina Zelatun gaineko bordako Pello, nire arazoran berri izatean hantxe gerturatu zen Patrola hartuta eta maladan gora igo gintuen bizikleta eta ni. Behin goian bereak eta bi asmatu genituen bidaia aurrera jarraitu hala izateko, hala eta guztiz ere ezinezkoa! Etsi-etsian konprenitzen hasi nintzen nire bidaia hantxe amaitu behar zuela. Zelatunetik ia itsasoa ere ikus zitekeen, baina ezingo nuen pedalkadaka heldu.

Beste behin ere laguntza jaso nuen Asteasuko gazte batengandik. Berak eramango ninduen Iturriotzetik Villabonak tren geltokira. Zoragarria da ezagutzen ez zaituen jendeak laguntzen zaituenean.

Beraz, enbidia pixka batekin ikusi nituen Atxun, Pablo eta Bittor aldapan behera urruntzen. Itsaosaldera. Nik gauza bat ikasi nuen: era guztietara saiatzen zarenean, nahiz eta ez lortu penarik ez dela sentitzen, are gehiago inoiz baina gogo gehiago sentitzen ditut berriro bide horri heltzeko, eta pixka bat aurrerago heltzeko.

Gurpila bridez lotuta, zerbait egin beharko!

Zer behar du astebukaera batek?

Zer behar du astebukaera batek?

Nik uste dut, urteen poderioz, osagaiak esatea badaukadala. Niretzat asteburu borobil bat izateko osagaiak Santiago egunaz luzaturiko asteburu honetan izan topatu ditut.

Batetik: MUGIMENTUA. Mugitu beharra dago. Berdin da nora, mugimentua gakoa da. Ni, adibidez, Donostiara joan nintzen. Egia da luxua dela Donostia etxea izatea, beraz, aprobetxatu beharko!

Mugimentuarekin lotuta: BIZIKLETA. Egia da blog hau "bizikletaz" izena edukitzeko gauza askori buruz hitz egin dudala bizikletari buruz baino. Baina asteburu eder batek kirol puntu bat eskatzen du eta nirea eguraldi onarekin bizikleta da.

Hirugarrena: LAGUNAK. Betikoak, aspaldi ikusi gabeak eta berriak. Betikoekin hondartzara joan nintzen eta bertan lehengo lagun bat aurkitu nuen ezustean. Ederra da lehengo lagunekin elkartu eta elkarrengana gerturatzea. Ederra da bakarrik zabilatzan batean Kursaletik bi lagunekin topatu eta Jazzaldiko kontzertu bat elkarrekin entzutea laguntasuna berritutz. Ederra da trenean sartu, lekurik ez eta kalean gitarra jotzen bizi den 50 urteko gizon zahar batekin treneko ordubetea konpartitzea.

Laugarrena: MAITASUNA. Beno, ejem, ederra da saiatzea!

Ederra da bazkaltzeko ordutegirik gabe ibiltzea eta afaltzeko berdin. Ederra da goizeko bederatzietan bizikletan ibiltzeko etxetik ateratzea eta goizeko zazpietan etxeratzea parte zaharretik. Ederra da Donostiko lagunarekin geratzea zerbait hartzeko eta harek bizikleta plan gehiago proposatzea. Ederra da biziletaz izerditan blai eta jota zaudenean dutxan sartzen zarenekoa. Ederra da udako bizkletako bidaiarako lezioren bat ikasi duzula pentsatzea. Ederra da astelehenari inongo beldurrik gabe begiratzea.

Zer behar duen astebukarera batek? Izan dudana baina gutxiagorekin ere gustora egongo nintzateke.

Sobre ruedas

Zer dakigu?

Nola ikasten dugu ibiltzen? Nola ikasten dugu amaren bularra eskatzen? Nola ikasten dugu hitz eginten?

Oso galdera arruntak dira, ala? Baina ez da erraza izango guztiok erantzun bakarra ematea. Agian galdera beste era honetara ere plantea daiteke: nork erakusten digu ibiltzen, nork irakasten digu amaren bularra eskatzen eta bilatzen? Nork erakusten digu hitz eginten?

Ni neu ez naiz erantzuteko gauza, baina badira jakin gabe egiten diren gauzak. Edo Platonek esaten zuen jakin guztia dakigula, baina distraituta gaudela eta ez garela konturatzen. Nik, behintzat, ez daukat honen erantzuna baina ondorengo bideoak galdera hau eta gehiago pentsatzera eraman nau.

Adbertsitatea

Kaixo berriro ere,

Nonbait irakurria dut Blog-ak egunero, edo gutxienez astero eguneratzea komeni dela. Ez da nire kasua. Ia 3 hilabete pasa dira azken aldiz txoko honetan idatzi nuenetik.
Nik eguneroko bezala hartzen dut, oso noizean behin idazten dudan eguneroko bezala. Gehienean erreflexioren bat bilatzen dudanean edo zerbait interesgarria aurkitu dudanean jotzen dut bertara. Gaur berri garratz batek astindu nau: lagun baten arreba hil da.
Azken boladan asko erakartzen nauen gaia da heriotza. Heriotzaren tratamendua hobeto esanda. Kultura eta garai ezberdinetan era ezberdinean tratatua izan da. Gurean gutxi hitz egiten dela iruditzen zait. Guztiok diogu beldur eta inguruko inor hiltzen denean atsekabea edo pena sentitzen dugu, bereziki geratu direnengatik. Esanak esan arreba bat hil dela onartzeak denbora eskatuko du.
Honekin lotuta, azken hilabeteetan bueltaka dabilkit Facundo Cabral izeneko argentinar bat. Gizon zaharra bera Quinteroren programan entzun nuen eta atentzioa deitu zidan bizitza ulertzeko bere erak. Egun batean you Tubera sartu eta beragatik galdetu nuen. Jarraian duzuen bideioan besteak beste bere bizitzaren laburpentxo bat egiten du, eta berak ere ezagutu du zer den anai-arrabak bidean geratzea.
Nahi duenari elkarrizketaren jarraipena ikustea gomendatzen diot.
Hurrengora arte